Monumentendag

Vanochtend maken we ons op voor een korte doch op papier lastige etappe. Er worden een paar klimmetjes voorspeld. Voordat we Carrick-on-Suir verlaten, schiet ik nog wat foto's van het monument dat voor Sean Kelly (vier groene truien in de Tour en verder een imposante erelijst)is opgericht. Dan gaan we echt op weg. Het gaat ons vrij gemakkelijk af. De zon schijnt en de eerste kop koffie na een dik uur fietsen hebben we dan ook dik verdiend. Direct na de koffie wacht ons een stevige klim. Alsof je tegen een muur opfietst. Niet geleidelijk, nee, zo ongeveer loodrecht omhoog. Het duurt allemaal niet zo lang. Voor je het goed en wel in de gaten hebt, ben je boven en heb je ineens weer een uitzicht over de dorpjes en de dalen. We gaan vervolgens heuveltje op, heuveltje af. We koersen aan op New Ross. Op een kilomter of vijf van deze plaats missen we een aanwijzing uit het routeboekje en komen we terecht op een soort snelweg. Je mag er fietsen en dat doen we dan ook. De vluchtstrook (of fietsstrook) is drie meter breed, dus er is voldoende ruimte. We zoeven zo een kilometer of vijf min of meer naar beneden tot we in New Ross zijn aangekomen. In een van de pubs vraag ik of ze een goede B&B weten. Ze wijzen ons de weg naar een keurige overnachtingsplek. De vrouw des huizes ontvangt ons gastvrij. We knappen ons op en gaan het stadje verder verkennen. We bezoeken het monument dat New Ross ter ere van de familie Kennedy (president USA) heeft opgericht. Deze familie komt oorspronkelijk uit New Ross. Ook ligt er een boot waarmee Ierse emigranten naar de States vertrokken.
Dan begint het weer om te slaan en gaat het eerst miezeren en daarna regenen. We keren snel terug naar de pub waar eerder vanmiddag ook al waren. Het is er bevolkt met voetbalfans van ManUnited. Deze club speelt tegen ManCity om de Engelse Johan Cruijff-schaal (Charity Shield). Het wordt een spannende pot, gewonnen door United.
Dan wordt het tijd voor het diner. In een Frans restaurant dineren we en komen we ook Martin en Jeanet weer tegen. Ze slapen in hetzelfde B&B. Morgen nemen zij de bus naar Dublin (dat is niet zo ver meer), omdat Martin zich al een paar dagen gammel voelt.
Wij gaan na de maaltijd nog even naar een andere pub en vermaken ons met een kop thee en een glas whiskey tijdens een golfwedstrijd. Dan worden we "ontdekt" en krijgen we een leuk gesprek met enkele pubgangers. Zo is er Lucy, die enkele weken geleden in Erfurt (Duitsland) is geweest, de hele middag aan de Guinness heeft gezeten en dan in het Duits probeert ons het nodige te vertellen. Als we overschakelen op het Engels gaat het zowaar een stuk beter.
We zoeken tegen middernacht onze B&B op. Morgen wacht de laatste etappe tot Bunclody. Vanaf deze plek willen we de bus naar Dublin nemen.