Aan noodweer ontsnapt.....

Rome ligt op nauwelijks 100 kilometer van Viterbo en we hebben nog drie fietsdagen voor de boeg. Rome lijkt dus haalbaar !!!
We slapen vanochtend dan ook wat langer door. Na het ontbijt gaan we Viterbo verder verkennen. Daar zijn we snel mee klaar. Hier en daar een oude kerk en het pauselijk paleis vinden we te ver af. We verkleden ons en gaan op pad. We hebben eerst nog een keuze te maken. Een fors aantal kilometers over een onverharde weg langs de rand van een krater of over geasfalteerde wegen en dan 20 extra kilometers voor lief nemen. Gezien het weer (vannacht heeft het pittig geregend) en de zware bewolking, kiezen we voor de “omweg-variant”. Het onverharde pad zal er na de regen ook niet beter op geworden zijn.
Zo gezegd, zo gedaan. We fietsen vrij eenvoudig Viterbo uit en gaan richting Bagnaia. We kunnen direct aan de bak. De weg leidt gelijk omhoog en na vijf kilometer klimmen bereiken we Bagnaia. Tijd voor koffie en dit keer ook weer eens een gebakje. We bellen vader Arie en vader Jan, om hen een fijne vaderdag te wensen. We laten hen weten dat we het goed maken. Natuurlijk komt ook het weer ter sprake. In Nederland schijnt de zon, bij ons dreigt onweer en regen. We gaan weer door. In de verte horen we de eerste donderslagen al. Na het omzeilen van een heuse road-block, houden we het tempo hoog. We willen voor de bui in Soriano Nel Cimino zijn. Net voor dat we het dorpje bereiken, voelen we de eerste druppels. We gaan de eerste de beste gelegenheid naar binnen. Onbedoeld blijven we hier ruim twee uur. We kunnen de hele GP van Engeland volgen. De regen valt met pijpenstelen naar beneden en volgens Lia is er zelfs sprake van een wolkbreuk. Als het enigszins droog is, wagen we het er op. Uiteindelijk komen we rond kwart over vijf aan in Vallerano. We hebben dan ruim 31 kilometer gefietst. Als je daar de 20 kilometer omrijden van af trekt, dan zijn we vandaag per saldo 11 kilometer dichter bij Rome gekomen.