We zijn er bijna, maar nog niet helemaal....

Gisteravond hebben we direct onder onze hotelkamer gegeten. Eenvoudig en toch voedzaam. Er waren niet veel gasten. Op een groot scherm konden we (vooral ikzelf) de wedstrijd Brazilië – Italië volgen.
Als we vanochtend wakker worden, ruiken we de koffie al. In de ontbijtzaal (we zijn de enige gasten) staat het kannetje koffie al een paar uur op ons te wachten. We slaan de ochtendmaaltijd dit keer maar over. In het dorpje drinken we wat koffie met een mueslireep. In het volgende dorpje doen we het dunnetjes over met wat croisssantjes. Wat ons direct opvalt in de kranten (ons Italiaans is nog niet best, doch foto's vertellen meer dan duizend woorden) is dat de regio waarin we verblijven gisteren behoorlijk is geteisterd door noodweer. Die wolkbreuk van Lia klopt behoorlijk. Een stadje vlakbij is ondergelopen. Wij hebben deze reis behoorlijk wat geluk, want al die nattigheid en de daarmee gepaard gaande narigheid is ons voorbijgegaan.

Vandaag, onze trouwdag, willen we Anguillara bereiken. Dit stadje ligt aan de zuidkant van het meer van Bracciano. Van daaruit is het nog een kleine veertig kilometer naar het Sint Pietersplein.
We hebben al snel een lekker tempo te pakken. We weten ook dat in de loop van de middag de heuvels definitief achter ons liggen.
In een van de dorpjes komen we Nederlandse fietsers tegen, Jos en Els uit Lochem. We maken een praatje met ze. Ook zij willen morgen in Rome aankomen. Ze hebben al vaker langere fietsvakanties achter de rug en vinden met name deze tocht naar Rome zwaar. Vooral de Italiaanse kilometers zijn pittig. Dat kunnen we beamen. We wensen elkaar nog een fijne dag en vervolgen onze eigen weg.
Om een uur of vier bereiken we Anguillara. Na wat heen en weer gevraag komen we aan bij hotel La Villa. Een hotel met panorama. Dat houdt in: van de fiets af en de laatste 300 meter bijna steil omhoog. Het is er rustig. Van het panorama kunnen we nog niet genieten, want als we eenmaal opgeknapt en wel ons aperitief nemen, begint het hard te waaien en ook nog te regenen.
In de wetenschap dat Rome in zicht is en we nog een uur of drie voor de boeg hebben, maakt ons dat allemaal niet zoveel meer uit.