Een stevige tocht met wind in de rug !

Vannacht werd het niet vroeg. Om half een keerden we terug naar onze B&B. De muziek in de pub (Shoot the Crows) was geweldig, de Guiness smaakte prima en de Bushmills (voor Lia) waren onovertroffen. Kortom, een oergezellige avond, waarin de tijd voorbij vliegt, terwijl je dat zelf niet in de gaten hebt.
Vanochtend ontbeten we, tegelijkertijd met een Nederlands stel dat dezelfde route fietst. Onderweg zijn we elkaar twee keer tegengekomen. Op het moment dat wij onze eerste koffiemomentje hadden, verdwenen ze langzaam maar zeker uit het zicht.
We hadden vandaag de langste etappe te doen. De planning sprak van 117 kilometer (het werden er 121), dus een hoop werk aan de winkel. Het weer was goed. In het begin vielen er een paar druppels, doch daar bleef het bij. Wel stond er een straffe wind en die hadden we meestal in de rug (bofkonten).
Een tweede koffiestop bij een pub werd geen succes. Een gloeiend hete kop met iets wat voor koffie door moet gaan, kostte ons een boel tijd. De volgende stop (lunch) was veel beter. Verschillende toasted sandwiches veroberden we alsof we dagen niet gegeten hadden. Hier konden we de middag wel mee door. En zo geschiedde. We bereikten Westport (ons doel van vandaag) rond een uur of zeven. Na het inchecken bij hotel Westport zijn we gaan douchen en daarna snel het stadje in gegaan. We bereiken weer ons “Rome-tempo”: behendig de tassen uitpakken, avondkledij tevoorschijn toveren, fietskleren voor de volgende dag klaar leggen, een-voor-een-douchen, optutten en wegwezen.
We strijken neer in een pub voor de inmiddels traditionele Guiness (kouwe koffie volgens Wilmar). Daarna vinden we een sfeervol visrestaurant, waar we goed hebben gegeten. Na ons diner snellen we ons naar onze hotelkamer voor de andere plichtplegingen: verslag maken, foto's van het fototoestel downloaden naar de laptop, contact maken met onze weblog, verslagen aanvullen, foto's toevoegen. Daar ben ik dus nu mee bezig. Als dit alles (ook gisteren hebben jullie nog tegoed) achter de rug is, nemen we nog een afzakker in de hotelbar. Het blijft tenslotte wel vakantie.