Vriendelijkheid ten top

Vanochtend waren we er vroeg bij. Om half negen werd het ontbijt geserveerd. Voor dat het zover was, hadden we onze fietsen in gereedheid gebracht. Daarna lieten we het ons goed smaken en kregen we nog wat laatste tips mee van de B&B-eigenaar. We fietsen de eerste tien kilometer langs de Bay van Galway, op weg naar Black Head, een rots die vanuit de Burren naar de Atlantische Oceaan wijst. Het weer is prima, we passeren dan ook al rap dit punt. Ons volgende doel zijn de Cliffs of Moher. Heuse cliffs van wel 200 meter hoog. Onderweg pakken we ons eerste kopje koffie. Dan volgt een lange doch lekkere klim. Niet dat korte en steile werk, nee een echte klim van een paar kilometer met een geleidelijke stijging. Dat lijkt pittig, doch je komt in een soepele cadans terecht. Op de top fietsen we richting de cliffs. Het is echt indrukwekkend. De afdaling die volgt is een makkie. We komen terecht in Laniche, een wat mondainere plek. Nog voor we daar zijn fietsen we langs een golfclub. Tijd voor de lunch. Een uur later stappen we weer op. De tomatensoep en de wrap-met-kip waren wederom goed aan ons besteed. We vervolgen onze weg naar Ennimyston. Daar komen we voor een dilemma. Het is twee uur in de middag. Zoeken we een overnachtingsplek of gaan we door in de wetenschap dat er de komende 35 kilometer geen winkel, geen kroeg, kortom niks is. We besluiten het laatste te doen en gaan verder. Alles loopt prima tot na een kilometer of 20. Lia haar voorband wordt langzaam zachter. Ik pomp 'm op en hoor dat er een gaatje in zit. Op de verlaten weg vinden we een huis. De man des huizes heeft een bak water. Met vijf minuten is de band gerepareerd. Edoch, bij het oppompen begeeft de fietspomp het. Maar is er dan een fietspomp bij de hand. Op de plek waar we zijn in ieder geval niet. Dan een paar huizen verder misschien (is wel een halve kilometer verderop...)? Ook daar niet. Er stopt een mevrouw en ze vraagt of we hulp nodig hebben. We hebben geen hulp nodig, wel een fietspomp. Die heeft ze niet bij haar. Wel weet ze dat verderop bij "de winkel" er een fietspomp is. Iedereen heeft een fiets en 1 iemand heeft de pomp (de winkel). Lia haar fiets wordt gedemonteerd en in de auto geladen. Lia neemt mijn fiets en ik ga met de vrouw naar de winkel, een kilometer of vijf verderop. Lia fietst ons achterna. Bij de winkel blijkt de pomp het wel te doen, doch niet te passen. Gelukkig had de vrouw van de winkelier net een nieuwe mountainbike. Haar pomp bracht redding. Inmiddels probeerde Lia mij te bereiken. Vier oproepen van haar gemist. Lia vervolgens Arjan bellen om te zien of zij sowieso bereik had. Ondertussen had ik ook contact met haar en troffen we elkaar bij de winkel. De vrouw had intussen voor een B&B gezorgd. Een kilometer of tien verderop. Hier werden we wederom vriendelijk ontvangen. Het plaatselijke restaurant was, in verband met Bank Holiday, gesloten. We werden keurig naar het centrum van Ennis gebracht, waar we zojuist in de pub prima hebben gegeten.
Kortom, vandaag zijn we overladen met vriendelijke Ieren. Een bevestiging eigenlijk van de eerdere dagen op dit schitterende eiland.