Stalen benen, zwarte handen

Pension Eifelland is een prima overnachtingsplek gebleken. Lekker geslapen. Er wachtte ons een heerlijk ontbijt. Vol goede moed begonnen we aan deze dag. Ook de zon stond, het wordt bijna eentonig, weer hoog aan de hemel. Lia heeft zich over het routeboekje ontfermt en baseert zich vooral op de beschrijvingen. De plaatjes zijn te weinig gedetailleerd en een miskleun als gisteren willen we niet weer een keer begaan.
De fiets van Lex vertoont wat kuren. De derailleur werkt niet zoals het hoort te zijn, denkt Lex. Hij vertrouwt erop dat we ergens onderweg het euvel kunnen repareren. Ergens bij een garage in Schönberg gaat de fiets op de kop en wordt de derailleur grondig schoongemaakt. Na enkele kilometers en klimmetjes verder merkt hij dat het nog steeds niet loopt. Hij verwacht in Burg Reuland een fietsenwinkel tegen te komen. Eenmaal in Burg Reuland blijkt de fietsenmaker niet meer te bestaan. Dan maar door naar de volgende plek met een rijwielreparateur. Zo ver zijn we helaas niet gekomen. Op een pittige klem doet niks het meer. Lex besluit de klim lopend te doen. Na enige tijd omhoog gezwoegd te hebben, worden er drastischer maatregelen genomen. Immers, dit was een fietsreis naar Rome en geen voetreis. De voortassen eraf, de achtertassen eraf en de gereedschapskoffer tevoorschijn getoverd. Weer gaat de fiets op z'n kop en nu lijkt de werkelijke boosdoener gevonden. Een schakeltje van de ketting veroorzaakt alle ellende. Met de fietsreparatiecursus op zak moet dat te doen zijn. Dat viel dus zwaar tegen. Na drie kwartier ploeteren, handen zo zwart als roet, benen onder de oliesmeer is goede raad duur. De ketting en de losse onderdelen gaan in een plastic zak. Lopend (omhoog) en zittend op de fiets (omlaag) bereiken we het dorpje Lützenkampf (D). De vrouw van de plaatselijke witgoedhandelaar is erg behulpzaam. Na wat heen en weer getelefoneer, weet ze een taxi te regelen die ons naar Prüm brengt. Hier wordt in een handomdraai de ketting gerepareerd. We besluiten het fietspad vanuit Prüm (D) naar St. Vith (B) te nemen. Daar keren we weer terug op de route, die we vanochtend ook al hebben afgelegd. Zo gezegd, zo gedaan. Rond half acht 's avonds komen we aan in Burg Reuland. Een plaatsje waar we eerder die dag al koffie hebben gedronken. In een knus pension vinden we gastvrij onderdak. Kortom, deze dag hebben we ruim negentig (90) kilometer gefietst en zijn we er veertig (40) echt opgeschoten. Maar niemand krijgt ons er onder....