Eigenlijk was dit een rustdag......

Om acht uur hebben we ons ontbijt besteld. Rond kwart over zeven staan we op en hebben dat voldoende tijd om alles te doen wat nodig is. Wassen, scheren, fietskleding aan, tassen pakken, bidons vullen, waterflesjes vullen enzovoorts. Rond de klok van achten genieten we van een heerlijke croissant en een prima stokbrood, kortom een Frans ontbijtje. Van het overgebleven stokbrood maakte onze gastvrouw een lunchpakketje.
Eigenlijk zou vandaag onze eerste rustdag zijn. De plek waar we zijn, nodigt niet echt uit om eens een dag niets te doen. Ook ligt het niet in onze aard om maar wat te gaan lummelen en aan onze kont te krabben, dus besluiten we de rustdag om te buigen naar een fietsdag doch dan in een rustig tempo. Dat betekent: een paar keer koffie onderweg, een broodje eten en op tijd stoppen. Zo gezegd, zo gedaan. Al na een kilometer of vier, in Marmoutier, stoppen we. Enerzijds omdat we de kerk van dichterbij willen zien en natuurlijk voor ons eerste bakkie. Daarna trekken we langzaam door. Het zit ons mee. De zon schijnt volop. Op het terras in Marmoutier hebben we van Justin inmiddels gehoord dat in Nederland ook het zonnetje zich van zijn goede kant laat zien.
We doen vervolgens Molsheim aan. Een leuk stadje. We blijven hier best lang op het terras hangen (rustdag) om vervolgens door te trappen richting Barr. Dat is op zichzelf niet zo'n grote afstand, doch er zitten een paar stevige klimmen in het parcours. Bij de lokale VVV gevraagd naar adressen voor chambres d'hotes. We treffen een gastvrouw van minstens zeventig, die ook een paar woorden Duits spreekt. Dat ze deze taal enigszins beheerst merken we al snel. Bijna elke dag doen we een kleine was. In de fontein op de badkamer maakt Lia een sopje met Sanex (wonderspul) en wast ze broeken, shirts en dergelijke uit. Daarna moet alles drogen. Onze gastvrouw heeft een prachtige waslijn. Doch op mijn vriendelijke vraag of we de waslijn mogen gebruiken klonk het luid en duidelijk: NEIN !!!. Mijn eerste opwelling was: wat een takkewijf. Mijn tweede opwelling was overigens niet veel anders. Daarna hebben we de was in de kamer te drogen gehangen. Een deel uit het raam en de rest aan alles wat maar enigszins voor waslijn door kan gaan.
Zelf zijn we lekker het stadje ingegaan. Een biertje, daarna een wijntje en weer daarna typisch Elzasser gegeten (zuurkool met worst en spek). Op de terugweg naar onze kamer nog een kleine versnapering genomen (Lia gaat voor de thee, ik houd het bij een biertje). Zo rond half tien kruipen we onder de wol. Het blijft per slot van rekening een rustdag.