De Alpen bedwongen....

De wekker staat op 8.30 uur. Na zo'n lange dag als gisteren is het ook wel fijn om een paar uur extra slaap te nemen. Zo gezegd, zo gedaan.
We weten allebei dat er voor vandaag ook een pittige etappe op komst is. We gaan immers over de Splügenpass (2115 meter hoog). Ons ontbijt stemmen we af op de dagroute. Geen vette dingen, alleen lichtverteerbare en koolhydraatrijke lekkernijen nemen we tot ons. Om half tien vertrekken we. Het heeft wat geregend vanochtend. En het is nog wat koud. We trekken al snel wat warmere kleren aan. Na een kilometer of tien komen we tot de ontdekking dat we een afslag gemist hebben. We fietsen een kilometer of vier terug. En passant doen we boodschappen voor onderweg. Vooral energiedrankjes gaan in de mand. Nu vinden we wel de goede afslag. Een hobbelig pad leidt ons naar de zogenaamde Polenweg. Aangelegd door Polen tijdens WOII. Er zit een klim in van ongeveer 400 meter die fietsend niet te doen is. Dit stuk hebben we dan ook al duwend en puffend afgelegd. De beloning hiervoor: schitterende uitzichten op de Niederrhein die diep onder ons richting Nederland raast. Het heeft ons behoorlijk wat energie gekost en we beseffen dat we later op de dag daarom wat dieper in de reserves moeten.
De weg leidt ons verder naar Thusis. Hier drinken we nog een kop koffie met een stuk taart en praten we ons moed in voor de dingen die nog gaan komen.
Eerst een pittige klim door de Via Mala-kloof. Daarna stijgen we door om via Andeer en Sufers bij de afslag van de Splügenpass te komen. Het is kwart voor vijf. Een passerende Duitser besluit niet meer naar boven te gaan. Wij wel. Om even over zessen bereiken we de top. Verleden jaar hebben we samen de Alpe d'Huez gedaan. Die beklimming was een peuleschil in vergelijking met wat we vandaag gedaan hebben. Op de top blazen we wat uit, nemen een energiedrankje, trekken warme kleren aan en starten met de afdaling. In een razend tempo vliegen we door de haarpinnen naar beneden. Bij Isola besluiten we dat het genoeg is geweest voor vandaag. Bij Alberge Mangusta vinden we een gastvrij onderdak. Na een verkwikkende douche en een eenvoudige doch voedzame maaltijd, zoeken we ons mandje op. Weldra vallen we in een diepe slaap.