Treinend naar Venetie

De dag breekt aan met een heerlijk zonnetje. Op onze “eigen” binnenplaats is het heerlijk. Ik doe wat achterstallig fotowerk en geniet van de vroegte. De heer des huizes is bezig met het dekken van de ontbijttafel. Ook voert hij een merel, die wat verzwakt is. Het beestje krijgt kleine schepjes voer uit een schelp en ook wordt hij volgedruppeld met water. Ik vermoed dat het dier nooit meer een vleugel zal uitslaan. Zo'n hotel vind hij nergens meer....
Na het ontbijt (wat zitten keuvelen met twee Duitse gasten uit München) gaan we er op uit. De heer des huizes helpt me met de vertrektijd richting Venetië. Ook vraag ik hem of hij weet of er al een operaprogramma is in Verona. Ik word niet helemaal begrepen. Na wat gebaren denkt hij het te weten. Op de terugweg van Venetie, willen we ook nog naar Verona. Dat klopt, doch niet om het station te bekijken. Ik vraag of ik zelf even mag googlen. Binnen enkele tellen heb ik het antwoord. De eerste opera begint pas op 19 juni. Dan zijn we al weer een eind stuk richting Rome. Ook nu begrijpt de heer des huizes wat ik bedoelde en we hebben samen een hoop plezier.
Vervolgens met de trein naar Venetië. Er stopt niet elk kwartier een trein met deze bestemming. Na wat wachten, gaan we dan eindelijk op weg.
Over Venetië kan ik kort zijn. Ten eerste zijn er al boeken over vol geschreven. Ten tweede gingen we per slot van rekening op de fiets naar Rome en niet op studiereis naar Venetië. Ten derde is deze stad de moeite van een bezoek waard en zijn we blij dat we aan het begin van de avond weer terug kunnen naar Desenzano. Venetie is een aparte stad met zijn grachten en gebouwen. Het trekt massa's toeristen, die zich door de nauwe steegjes richting Ponte Rialto en het San Marco-plein wurmen. Ook wij doen daar aan mee. Buiten het centrum drinken we een koffie met wat broodjes. Best lekker. Daarna weer mee in de “optocht”. Na het San Marco wandelen we nog wat langs de kade. Dan nemen we de watertaxi. Zo zien we Venetië eigenlijk nog het beste. De taxi zet ons af bij het treinstation. Het is nog te vroeg om terug te reizen. We gaan de stad nog even in, drinken een wijntje. Daarna komen we op een pleintje terecht waar alle kinderen uit de buurt zich hebben verzameld met hun moeders en soms hun vaders. Ze spelen dat het een lieve lust is. Een klein joch heeft onlangs inline-skates gehad en probeert zijn eerste slagen te slaan. Dat lukt met grote moeite. Om de haverklap gaat hij op zijn knieën. Zijn ouders hebben vergeten kniebeschermers kado te doen. We hebben het met het joch te doen. Hij blijft volhouden. Ook doet een vader tikkertje met een heleboel kids. Doch als zijn telefoon gaat (bijna onophoudelijk), vergeet hij dat hij aan het spelen is. Kortom, een prachtig tafereel waar we zo maar middenin beland zijn. Dan gaan we terug naar het station. Anderhalf uur later zijn we weer in Desenzano. Hier gaan we eerst een wijntje drinken met wat olijven om daarna, rond negen uur, wat te gaan eten. Dat doen we op een binnenplaats van een restaurant. Het is heerlijk buiten en ook het eten is prima. We laten het ons allemaal heerlijk smaken. Een heerlijk stuk vlees met een prachtige wijn uit Toscane. Italiaanser dan dit kan bijna niet.